در هنگامه سختی ها چطور می توان ناامید نشد وچراغ امید را زنده نگه داشت؟ فرق امید واقعی و واهی چیست؟ - وبلاگ بیازیان

به گزارش وبلاگ بیازیان، امید به زندگی می تواند با توجه به کیفیت زندگی، ژنتیک افراد، سابقه سلامت جسم و روان، محیط و عوامل مرتبط با سبک زندگی آن ها در افراد متفاوت باشد و در واقع عاملی است که بر بسیاری از مو ضوعات دیگر زندگی تأثیر گذار است و می تواند آن ها را تحت الشعاع قرار دهد.

وبلاگ بیازیان -یکتا فراهانی: برای بسیاری از ما پیش آمده در دورانی از زندگی دچار نوعی احساس پوچی و ناامیدی شده ایم و نمی دانستیم چطور می توانیم با آن کنار بیاییم.

راه های زیادی برای تقویت امید و امیدواری وجود دارد و متخصصان نیز بر این باورند که وجود امید در زندگی باعث تقویت اراده می گردد و راهکارهایی برای رسیدن به اهداف بر سر راه ما قرار خواهد داد. در واقع افرادی که امید بیشتری دارند می توانند همواره دریچه ای برای رسیدن به موفقیت نیز پیدا نمایند.

امید؛ انگیزه ای برای مقابله با محدودیت ها

امیر خلعتبری، روان شناس و مشاور درمورد نقش امید در زندگی می گوید: همه ما با توجه به خواسته هایی که داریم تحت تأثیر تجربه های مختلفی قرار خواهیم گرفت. در واقع ما به مقدار محدودیت هایی که از دوران کودکی، در خانواده و اجتماع داریم خواسته هایمان هم محدود و در همان حیطه قرار می گیرند.

اما ندای درونی نیز در هر یک از ما وجود دارد که در هر وضعیتی که قرار بگیریم؛ با وجود مسائل زیاد مالی و مالی و حتی در بدترین شرایط روحی می تواند باعث پایداری بیشتر ما برای رویارویی با آن ها گردد. درصورتی که اگر فکر بیش از حد مشوش، خسته و درمانده باشد نمی تواند صدای نوید بخش درون خود را بپذیرد.

بنابراین می توان گفت امید به نوعی ندا، فریاد و گفت و گوی روح تلقی می گردد که در سخت ترین شرایط هم می تواند با در نظر گرفتن همه راه های موجود پیش رو، خلاقیت داشته باشد و به ما اطمینان دهد که اگر در حال حاضر موانعی هم پیش رو داشته باشیم باز هم می توانیم به اهداف خود دست پیدا کنیم.

در واقع امید به افراد انگیزه می دهد تا محدودیتی برای خود قائل نشوند و بتوانند همه راه های موجود را امتحان نمایند. اما فکر ما به واسطه عوامل مختلفی که به وسیله آن ها محدود شده باشد می تواند امید را در خود زنده نگه دارد.

امید واقعی یا واهی

به گفته خلعتبری برای تشخیص امید واهی از واقعی باید در نظر داشته باشیم هر چقدر بیشتر به ندای درون خود توجه کنیم و آن را جدی بگیریم و بعلاوه هر چقدر بیشتر بتوانیم باورها و افکار محدود نماینده را در مقابل ندای درونمان قرار دهیم؛ امید نیز فضای بیشتری برای ظهور و بروز خواهد داشت.

بنابراین برای داشتن امید واقعی باید تغییری در نظام باورها ایجاد کرد؛ به گونه ای که بتورهای محدود و ناتوان نماینده نتوانند مانع اجرایی کردن اهداف و توجه به ندای درون ما شوند؛ در غیر این صورت امید ما واهی است و نمی تواند ره به جایی ببرد.

به این ترتیب اگر بخواهیم به امید جامه عمل بپوشانیم باید به ندای درون خود و توانمندی های خود باور داشته باشیم و به آن ها اطمینان کنیم. چون معمولاً در مقابل امید، در فکر ما موانعی مانند گفت و گوهای تضعیف نماینده درونی نیز وجود دارند که به گونه ای راه امید را سد می نمایند.

در واقع برای داشتن امید واقعی در زمان سختی ها باید قدرت ایستادن در مقابل نداهایی را داشته باشیم که باعث مقاومت بیشتر ما برای تغییر نکردن و بعلاوه تمرکز بر مسائل شوند.

قدرت انتخاب

این روان شناس می گوید توجه داشته باشیم موضوع مهم برای داشتن امید واقعی و در نتیجه توان بیشتر برای مقابله با سختی ها، خود ما هستیم که تصمیم می گیریم به کدام یک از نداهای دورن خود توجه نشان دهیم، آن ها را جدی بگیریم، به عنوان واقعیت آن ها را بپذیریم و گام هایمان را با توجه به آن ها برداریم.

ما می توانیم انتخاب کنیم کدام یک از صداهای درون خود را نوعی توهم اطلاق کنیم یا آن ها را حقیقی بدانیم. بنابراین همین تصمیم های مهم و سخت زندگی است که باعث تمایز ما از همدیگر و بعلاوه مانع از رسیدن ما به اهداف یا دور شدن از آن ها و در نتیجه مواجهه با شکست خواهد شد.

چگونگی مقابله قلب و فکر ما با همدیگر بسیاری از اتفاقات مهم و شکست ها و پیروزی های ما را رقم خواهند زد.

مقابله با ناامیدی

خلعتبری راه مقابله با وسوسه های ناشی از ناامیدی را تغییر باورهای متضاد و مقاوم در برابر امید می داند. در واقع ما باید بتوانیم موانع پیش روی خود را که مانند سدی جلوی جریان آب روان را گرفته برداریم تا امید بتواند راه خود را پیدا کند.

در واقع باورهای متضاد سنگ هایی هستند که قدرت درون و حرکت رو به جلوی آن را سد می نمایند. بنابراین برای برداشتن چنین موانعی باید خود را هر چه بیشتر توانمند و قدرتمند کرد.

فراموش نکنیم هنگامی که بر این گمان باشیم که به نحوی با دیگران متفاوت هستیم و نمی توانیم به وسیله دیگران تأیید و مانند آن هاموفق شویم، انگیزه خود را برای کوشش از دست می دهیم و ترس وجود ما ن را فرا می گیرد. بنابراین نمی توانیم تسلط لازم را بر خود و شرایط پیش رو داشته باشیم و فرصت های پیش رو از دست می دهیم. به این ترتیب نمی توانیم خودمان را لایق رسیدن به اهداف، خواسته ها و بعلاوه دریافت توجه و حمایت دیگران بدانیم.