از ازدواج تشویقی به ازدواج فرمایشی! - وبلاگ بیازیان

به گزارش وبلاگ بیازیان، باید کاری کنیم که دختران و پسران دهه شصتی باهم ازدواج نمایند.، این جدیدترین اظهارنظر درباره ازدواج و فرزندآوری است. تلاشی که به نظر می رسد در ادامه قانون حمایت از خانواده و جوانی جمعیت باشد.

به گزارش خبرآنلاین؛ امیرحسین بانکی پور، نماینده مجلس درباره ایده ازدواج دهه شصتی ها با یکدیگر گفته که اگر جمعیت دهه شصتی ما از دوران باروری عبور نمایند دیگر نمی توان در این زمینه کاری کرد. طبق آمار از 35 سالگی نرخ باروری تقریبا قطع می گردد و قشر دهه شصت به زودی از این چرخه خارج می شوند، باید نرخ باروری را بالای نرخ جانشینی ببریم.

این نماینده مجلس برای جلوگیری از خروج دهه شصتی ها از چرخه ازدواج و باروری گفته که چند پیشنهاد و راهکار برای رسیدن به این هدف دارم. در وهله اول باید کاری کنیم که دختران و پسران دهه شصتی باهم ازدواج نمایند؛ تعداد چهار میلیون دویست هزار دهه شصتی و دهه پنجاهی مجرد در کشور داریم که نیمی دختر و نیمی پسر هستند، اگر دو میلیون نفر آن ها با هم ازدواج نمایند و صاحب دو فرزند شوند عدد قابل توجهی به جمعیت اضافه می گردد.

اما سعید معدنی، جامعه شناس دراین باره به خبرآنلاین می گوید: اظهار نظرها درباره ازدواج دهه شصتی ها با یکدیگر مانند همان طرح هایی است که فقط حرف می زنند و هیچ اندیشه ای در آن وجود ندارد، پیشنهاد ازدواج دهه شصتی ها با یکدیگر به چند علت نشدنی است. اول این که درباره مسائل شخصی و فردی نمی گردد بخشنامه صادر کرد.

او ادامه می دهد: کسی نمی تواند درباره مسئله فرزندآوری و ازدواج راهکار های دستوری ارائه دهد، این مسئله حتی صرفاً مربوط به مسائل مالی هم نمی گردد، چراکه در آن تاثیر شرایط روانی و اجتماعی اهمیت دارد.

با این وجود بانکی پور معتقد است ارائه امتیاز و تسهیلات می تواند سبب ساز افزایش موارد ازدواج گردد: اگر تسهیلاتی که در قانون جوانی جمعیت برای فرزند سوم و چهارم در نظر گرفته شده در قانون برنامه هفتم به فرزند اول زوجین قبل از سال 1370 تعلق بگیرد و شرایط تسهیلات و مشوق ها هم ساده تر گردد یاری نماینده خواهد بود.

این درحالی ست که معدنی به خبرآنلاین می گوید: ازدواج تشویقی نیست، شاید با تشویق کردن و ارائه تسهیلات، افراد به صورت سوری با یکدیگر ازدواج نمایند اما ممکن است بعد از مدتی که از امکانات و تسهیلات ازدواج استفاده کردند مجدد از یکدیگر جدا شوند، چراکه ازدواج شان براساس علاقه مشترک و متقابل شکل نگرفته است و احتمالاً برای دریافت امتیازات و بسته های تشویقیِ ازدواج بوده است. البته برای ازدواج می گردد توصیه کرد اما نمی گردد از طرف حکومت برای آن بخشنامه صادر کرد.

این جامعه شناس در ادامه دلایل خود برای ناکارآمد بودن پیشنهاد ازدواج دهه شصتی ها با یکدیگر بیان می نماید: بخش زیادی از دهه شصتی ها که ازدواج کردند بعداً طلاق گرفتند و وارد تجرد شدند، برای این که در طول تاریخ ایران، دهه شصت به خاطر انفجار جمعیتی که داشت یک استثنا بود، و افزایش جمعیت غیرطبیعی، با منع جلوگیری از فرزندآوری در آن وجود داشت، اما همین مسئله سبب شد مسائل زیادی هم برای خود نسل دهه شصتی ها بوجود بیاید که سرخوردگی های زیادی داشتند و هم برای نسل های آینده مسائلی ایجاد کرد، چراکه متناسب با انفجار جمعیتی که رخ داد جامعه نتوانست خدمات مناسبی مانند اشتغال و مسکن به آن ها بدهد.

معدنی در انتها یادآور می گردد: از طرفی بعضی از افراد در این گروه سنی، از سن چهل سال عبور نموده اند به شرایط تجرد قطعی فکر می نمایند و چندان نزدیک به ایده ازدواج نمی شوند. بنابراین با وجود افزایش سن این گروه از جامعه، و بعلاوه مسائل پیرامون آن ها پیچیدن نسخه دستوری و بخشنامه ای برای ازدواج اقدام کارشناسی ای نیست.